நதியின் தாகம்

வரண்டுபோன
நதியானது
தாகமெடுத்து
கடைசியாக
முத்தமிட்ட
முகங்களை
தேடிக்
கொண்டிருக்க கிடைக்கவில்லை எங்கும்
மணலின்
ஊற்றுப்படுகை

கண்பார்க்கும் திசையெல்லாம் எம்மைப்
போலவே
ஏக்கங்களை
சுமந்த எத்தனையோ
முகங்கள்

எண்ணிப்
பார்க்கிறேன் கடத்தும் லாரிகளில்
கையசைத்து காப்பாற்றென்கிறது
ஆற்று மணல்

அழுவதைத் தவிர
வேறொன்றும்
தோன்றவில்லை

விரலொடிந்த
கைகளையே
விசாலாமாய்
பரப்பிவிட
வெட்டியவன்
அருகிலேயே வேக வைத்திருக்கிறான் கூர்முனை மழுங்கிய கடப்பாறையை

அவ்வளவு
சீக்கிரத்தில் அவனும் நகர்வதாய்
தெரியவில்லை
அனைத்தும்
நகர்மயமாகிப்
போனதால்

மாசந்தோரும்
மழைவருமா
மகிழ்சியில்தான் நதியாடுமா

சிந்தனையில்
சிறகொடிந்த
மனிதர்கள்தான்
மண்ணில்
மையல் கொண்டிருக்க மனசாட்சிதான்
என்ன செய்யும்

மடிந்துபோன
மனசாட்சியை
ஒருமுறையேனும் ஒளிரவிட்டுக்
கேளுங்கள்

ஓராயிரம் கதைகளை
சொல்லும்
உலகம் சுற்றும் வாலிபர்கள்
நதிகளென்று

சிறைச்சாலை
கட்டுவதற்கும்
சிறகொடிந்த
ஆற்று
மணலைத்தான் அள்ளுகிறீர்கள்

அறிவீரோ

ஆருதலுக்கேனும் விட்டுவையுங்கள் விடியுமுன்
கானாமல்
போகின்றோன் காற்றோடு
கரைந்து
போகின்றோம்

விடுதலை தாராயோ விழுங்கும்
மனிதயினமே

எங்களுக்கும்
ஏக புதல்வர்களுண்டு பூமித்தாய்
வயிற்றில்
பிறந்தவர்கள்
நாங்கள்

விடுதலை தாராயோ விழுங்கும்
மனிதயினமே,,,