சக்கரம்

வணக்கம் சொல்லிவிட்டு
அடுத்த நகர்வை
முன்வைக்கிறது
ஒரு சக்கரம்

அதன் சுழற்சிக்கு
அப்பால் சுழலாத
உலகத்தை
சூழ்ச்சி என்பார்கள்
சுட்டெரிக்கும்
சூரியனையும் சேர்த்து

எதன் மீதும் பாரத்தை
ஏற்றி சுவடுகளாக்காமல்
பாறைகளுக்கு
பஞ்சுமெத்தையாகிறது
அச்சக்கரம்

போகப் போக
முடிவற்ற
ஒரு பாதையில்
மூச்சிரைக்க ஓடி
முன்னேறியதில்
முகத்தில் பொலிவிழந்து
முந்தைய பயண
வரலாற்றை
அசைபோகிறது
அப்போதும்
அசைந்தாடிய படியே

நிரந்தர பொழுதென்று
எதுவுமற்று
எண்ணம் மட்டும்
மணல்வெளியில்
உழல உச்சத்தின்
பெருவிளக்காய்
வெகுண்டெழும்
கானல் நீரில்
பார்வையற்ற தடுமாற்றம்
சக்கரம் காலத்தை
சர்க்கரையாக்கி
சுவைக்கிறது

பார்க்காத
பள்ளங்களில்லை
பார்க்காத
மேடுகளில்லை
சந்தித்திடாத
வலிகளில்லை
கடக்காத தூரமில்லை
தேயாத
அச்சாணிகளுமில்லை
அனைத்தையும்
அதிவேகமாய்
முன்னோக்கி பாய்ந்ததில்
பின்னோக்கி
தள்ளிவிட்டு
தக்கவைத்துக்
கொள்கிறது
தன்வரலாற்று இருப்பை

பொக்கிஷம்தான்
பரப்பளவில்
மறுமலர்ச்சி கண்ட
பெருமை மிகு
சக்கரம் பொக்கிஷம்தான்
ஆனால் அதுவொன்றும்
பெருமைபேசவில்லை
தானொரு
வட்ட நிலவென்று

அதுவே ஆதி
வரலாற்றில்
அசைக்கமுடியாத
நம்பிக்கை சக்கரமாக
இன்னும்
சுற்றிக்கொண்டே
சூரியனை துணைக்கு
அழைக்கிறது
விளையாடும்
பருவத்தில் இன்னமும்
சக்கரம்,,,