கவிதை -சீமானின் பச்சை-

எப்போதும் எழுந்திருக்கும் ஈழவுணர்வு
விளையாட்டு
பொம்மைகள்

விளையாடி ஓய்ந்தபின் ஆங்காங்கே
தெரியும்
விளம்பர யுக்திகள்
அழுவதா? அடிப்பதா?
என அறியாமல்
அங்கம் ஒடுங்கிப்
ச்சே!!! யென சலித்துக்கொண்டார் சேகுவாரா
பிரபாகரனோ
புலம்பியே
புழுதியானார் இருவருக்கும்
இடையே இடைவிடாது கேட்கிறது தமிழ்த்தேசியத்தின் அழுகுரல்
சீமான்(கள்) தங்களை
அழகாய் சிங்காரித்து கருப்புடை கலைத்து காவிக்கு பதிலாய் பாசிசபச்சையை
அணிகிறார்கள் கருப்புடைக்கே
கலங்கம் திராவிட விமர்சன விஷத்தினை
உமிழ்ந்த ஒட்டுண்ணிதானே
இவர்கள்
பெரியாரின் பேரனென தாடிமயிறை பிடித்திழுத்து தன்காரியம் முடிந்தவுடன்
தலையையே வெட்டியெடுத்த
தன்மான செந்தமிழ்ச் சீமான்(கள்) இவர்கள்
வந்தது விவிலிய
மத பற்றானாலும்
வாழ்வது இந்துமத வருணமாயிற்றே
நிறங்கள் மாறினாலும் மதவெறி ஒன்றல்லவா
மறந்தார்களா? இவர்கள் இல்லே! இல்லை!
மறைத்து மாறுவேடமிட்டு
அதுவும்
தமிழ்த்தேசிய வேடம்பூண்டு
மனிதனை விழுங்க வந்திருக்கிறார்கள் பாசிச்கொடியுடன்
கையில் பலிவாங்கும்
வேல்
சீமான் களே திராவிடம் என்றுமே சிறைபட்டதில்லை சிலந்தி வலையில் பெரியார்
சிக்கியதுமில்லை தற்போது நீங்கள்
கந்தன் கா(வ)லடியில்
அப்பப்போ
ஜெவின்
கா(வ)லடியில்
தமிழன்
எப்போதும்
பிச்சைக்கரங்களில்

தமிழ்க்கடவுளாம்
முருகர்
நாம் தமிழருக்கு
காவிக்கு பதில்
பச்சை ஒன்றும் வித்தியாசமில்லை விவரம் தெரிந்தே வைத்துள்ளேன்
விரலசைப்பது பார்ப்பானியமே,,