மெல்லப் பேசுவோம் நாம்

வாய்ப்பேச்சில் ஓசை வேண்டாம்
வரும் பேச்சில் தடங்கல் வேண்டாம்

மௌனமாய் இருப்பது இரவுகளுக்கு
பிடிக்காதாம்
கொஞ்சிப் பேசு
கொஞ்சம் உரசிப்பேசு காதலின் மொழி
காதுகளுக்கு விருந்தாகும்

விலகிப் போகாதே
விழுந்து விடக்கூடாது உச்சரிப்புகள்
எதிரில் யாருமில்லை
பக்கத்தில் நீ மட்டுமே
இருந்தும் உரக்கப் பேசாதே உறங்கும் ஜோடிப் பறவைகளின் செவிகள் விழித்திருக்குமாம்

சில புதிரான தோற்றப் பொய்கள்
நம்மிடையே தங்கியிருக்கலாம்
விடைதேடும் ஆவலும் விளக்கேற்றும் நேர்த்தியும் நம் விரல்களுக்கிடையே
ஒளிந்திருக்கலாம்

யாரையும் மிஞ்ச வேண்டாம்
மிச்சமிருக்கும்
பொழுதுகளையாவது
புன்னகையோடு
பேசிக்கழிக்கலாம்
உண்மைகளை துரத்தியபடியே

வாய்ப்பேசுதல் ஒருபுறமிருக்க
வாய்ப்புகள் நழுவி விடாதபடி
நம் விரல்களும்
மொழிபேசுதலை
கண்டு ரசித்திட வேண்டாமா அந்த
நிலவு

என் பக்கத்தில்
நீ அமர்ந்தால்
இரவில் கூட
பூமலரும்
அறிந்த மனதில்
ஆசையோடு சாய்ந்துக்கொள்கிறேன்

ஆகாயம் வெளிச்சம்
நீட்டுகிறது இந்த நொடிபொழுது
இரவிலும்

நம் உதடுகள் இனியும்
பேசாமலிருந்தால்
காதல் சுவடுகள்
மறைந்து போகலாம்
மறக்காத நினைவுகள்
நமக்கு
வேண்டுமல்லவா

எதை எதை எங்கே
பேசினோம் எதிர்காலக் கனவுகளை எங்கே
தீர்மானித்தோம்
என்பதை
முதுமையில் நம்முதடுகள்
அசைபோட அப்படியே இறந்தாலும்
அதற்காக கண்ணீர் விடும் காதலுக்கேனும்
நாம் பேசிட வேண்டும்
யாருக்கும் எந்த
இடைஞ்சலுமில்லாமல்

ஆகவே நாம் மெல்லப் பேசுவோம்
மென்மையாக அனுகுவோம்
மெய்யுலகம் உறங்கும்
அந்த இரவு வேளையிலும்,,,